Ο λαγός είναι από τα ενδημικά θηράματα της χώρας μας που γνωρίζουμε
αρκετά καλά οι κυνηγοί που ασχολούμαστε μαζί του και πολλές φορές μας
έχει προσφέρει αρκετά δυνατές συγκινήσεις.
Έχει μήκος 75 εκατοστά εκ των οποίων τα οκτώ ανήκουν στην ουρά του. Το
βάρος του εξαρτάτε από την περιοχή και το τόπο που ζει και κυμαίνεται
από 4-6 κιλά. Το τρίχωμα του αποτελείτε από κοντές τρίχες απαλής αφής
και χρώματος στο πάνω μέρος καστανό-κίτρινο με μαύρα μεγάλα στίγματα και
προς τα πίσω άσπρο. Το τρίχωμα σε κάποια από τα υποείδη μεταβάλλεται
κατά την διάρκεια του χειμώνα και σε ένα από αυτά γίνεται τελείως
λευκό.. Οι λαγοί των δασών είναι πιο σκούροι, από τους ομόλογους των
πεδιάδων. Ο χρωματισμός γενικά συμφωνεί με το περιβάλλον που ζει. Τα
μάτια του βαλμένα πλάγια είναι χρυσά. Προσφέρουν περιορισμένο πεδίο
οράσεως από εμπρός. Επίσης χαρακτηρίζεται από τα αυτιά του, που είναι
μακριά, με μαύρο συμπλήρωμα στις άκρες τους. Ο χαρακτηριστικός ρυθμός
του ζώου οφείλεται στα πίσω πόδια του (ανάπτυξη). Τον συναντούμε από
τους κάμπους, μέχρι ψηλά στα βουνά. Γενικά είναι ένα μοναχικό ζώο. Είναι
ένα όμως από τα λίγα θηράματα αν όχι το μοναδικό, όχι μόνο με οξύ
δείκτη ευφυΐας αλλά και με ένα πρότυπο οργανωμένης σε όλα τα επίπεδα
κοινωνικής ζωής. Ας δούμε όμως μερικές ιδιαιτερότητες του και κυρίως τις
«πονηριές» του.
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ
Ο άνθρωπος στο πέρασμα του χρόνου, συνδέοντας διάφορα γεγονότα της ζωής
του με την φύση και τα ζώα και κάνοντας ανάλογους παραλληλισμούς,
φαίνεται να αδικεί - τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό - την εξυπνάδα του
λαγού με την γνωστή λαϊκή παροιμία "λαγός την φτέρη έτριβε, κακό της
κεφαλής του...".
Μέσα από μακρόχρονες παρατηρήσεις των «δασκάλων» μου στο κυνήγι του
λαγού όσο και προσωπικές μου εμπειρίες, διαπιστώσαμε ότι ένα πάρα πολύ
μικρό ποσοστό των λαγών που μετράτε στην παλάμη του ενός χεριού,
συμπεριφέρεται κάπως απρόσεκτα, προσδίδοντας την θέση του. Ποσοστό
σαφέστατα αμελητέο για να αποδοθούν ευθύνες ή μομφές στο πανέξυπνο
θήραμα πως συμπεριφέρεται επικίνδυνα για τον εαυτό του. Για παράδειγμα, η
προτίμησή του να κρύβεται σε στάνες και μαντριά και να βόσκει κοντά στα
άκακα γιδοπρόβατα μάλλον δείχνει εξυπνάδα.
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ
Ο λαγός έχει πάρα πολλούς εχθρούς. Από τους καταγεγραμμένους κυριότεροι
είναι: τα κουνάβια, τα αρπακτικά (ημερόβια και νυχτόβια), η αλεπού, τα
τρωκτικά, κ.λ.π. Σ’ αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε ορισμένες
ανθρώπινες δραστηριότητες βλαπτικές για την διαβίωση του λαγού, όπως η
λαθροθηρία, τα τοξικά φυτοφάρμακα τα γεωργικά μηχανήματα και οι διάφορες
ανεξέλεγκτες επεμβάσεις προς το περιβάλλον. Ταξινομώντας τους εχθρούς
του ως την επικινδυνότητά, μετά τον άνθρωπο ακολουθεί η αλεπού. Η
τελευταία μάλιστα χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να ξεγελάσει το
λαγό όπως: Καρτέρι σε μονοπάτια με πυκνή βλάστηση. Καρτέρι σε
περιφραγμένους αγρούς. Καρτέρι σε μονοπάτια βραχώδους εδάφους.
ΤΑ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ
Οι παλιοί κυνηγοί μου έλεγαν ότι αισθάνεται ήρεμος από τους ήχους των
τροκανιών του κοπαδιού, τονίζοντας πως του αρέσει η παρέα. Βέβαια,
διαισθάνεται ότι τα κυνηγόσκυλα δεν μπορούν - τουλάχιστον εύκολα - να
ακολουθήσουν την οσμή του, που διαχέεται από την ύπαρξη της κοπριάς και
των άλλων έντονων οσμών κοντά στο μαντρί. Ίσως, ακόμη, να διαισθάνεται
ότι η απώθηση των λαγόσκυλων από τον τσοπάνη και τα τσοπανόσκυλα του
παρέχει ιδανική προστασία.
Με νοτιά, αρκετή ζέστη ή ομίχλη, συνηθίζει να
διαμένει κοντά σε σφιχτά υψώματα και τη ραχοκοκαλιά των πλαγιών. Προτιμά
να μένει κοντά σε πηγή νερού προαισθανόμενος την αφόρητη ζέστη. Δεν
διστάζει - εφόσον επικρατεί ησυχία - να επισκέπτεται την πηγή και τα την
διάρκεια της ημέρας κάτω από συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών.
Το υπόλοιπο καιρό δεν συνηθίζει να πίνει νερό σε πηγές αλλά αρκείτε
στους χυμώδεις βλαστούς και την πρασινάδα. Τοποθετεί το σώμα του στο
γιατάκι - όταν φυσάει βοριάς - κοιτώντας προς νότο (προσήλια κρυψώνα)
ενώ αντίθετα το τοποθετεί πλάγια στην βορεινή κρυψώνα. Όταν φυσάει
νοτιάς, φροντίζει να έχει το σώμα του στα πλάγια προς την φορά του
ανέμου.
Σε επικλινές έδαφος, το πρόσωπό του κοιτάζει προς το επικλινέστερο της
πλαγιάς ή κάθετα προς την κλίση της, πάντοτε όμως σε συνάρτηση με τον
άνεμο. Κατά την περίοδο του θηλασμού, ευρισκόμενος συνήθως κοντά στα
μωρά του, φεύγει προς την αντίθετη κατεύθυνση όταν τύχει και ξεφωλιαστεί
από λαγόσκυλο ή τυχαία από άνθρωπο.
ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
Συνηθίζει να κινείτε με ακρίβεια λεπτού ακολουθώντας προγραμματισμένη
διαδρομή. Η διαδρομή που επιλέγει, θυμίζει κατά πολύ την συγκεκριμένη
διαδρομή που εκτελεί το «Μετρό». Περνώντας από τα ίδια μονοπάτια για
βοσκή ή τους τόπους όπου περνάει τις ώρες του. Με την ίδια χρονική
ακρίβεια γίνεται και η επιστροφή του προς το γιατάκι του.
Παρεκκλίνει όμως την συγχρονισμένης διαδρομής του όταν διωχτεί από
εχθρό (αλεπού, σκύλο, νυφίτσα κ.α.) και όταν βρίσκεται σε ώρες
ζευγαρώματος. Τους καλοκαιρινούς μήνες συνηθίζει να κινείτε νωρίτερα και
να επιστρέφει αργοπορημένα στην κρυψώνα του. Σαν λογικό αίτιο ως προς
την τελευταία διαπίστωση εκτιμάται η μικρή διάρκεια της νύχτας.
Ωστόσο, διατηρώ αρκετές επιφυλάξεις ως προς αυτήν την συλλογιστική,
εξετάζοντας ακριβώς την αντίθετη περίοδο, εκείνη δηλαδή με την
μεγαλύτερη διάρκεια της νύχτας.
Ηλίας Μουλιστάνος για το iHunt.gr
Γεν. Γραμματέας Κ.Σ. Δοξάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου